ZAJĘCIA JEŹDZIECKIE

   

Hipoterapia to forma terapii i rehabilitacji ruchowej, w której dzięki elementom jazdy konnej

przywraca się pacjentowi sprawność fizyczną i psychiczną.

 

Większość dzieci niepełnosprawnych, korzystających z hipoterapii, już po kilku tygodniach osiąga

postępy w zakresie chodu, równowagi, koordynacji i orientacji w przestrzeni.

Konie potrafią porozumiewać się z dziećmi autystycznymi a sama hipoterapia ma szerokie

zastosowanie w leczeniu autyzmu.

 Hipoterapia ma również zbawienne działania na psychikę pacjenta: zmniejsza zaburzenia emocjonalne, pomaga rozwijać pozytywne kontakty społeczne.

Cele hipoterapii:

.  normalizowanie napięcia mięśni - rozluźnianie zbyt napiętych (spastycznych) oraz mobilizowanie mięśnie osłabionych, poprawienie symetrii napięcia mięśniowego oraz postawy ciała.

.   przekazywanie wzorca chodu (torowanie neuronalne) - przy właściwym dosiadzie ucznia, poruszajacy się równym stępem koń wywołuje trójwymiarowy ruch obręczy biodrowej, delikatne rotacje kręgów oraz przeciwstawny względem bioder ruch obręczy barkowej (dysocjacja biodrowa-barkowa) - ruchy te są zbliżone do ruchów jakie wykonujemy podczas chodu;  

.  hamowanie patologicznie przetrwałych odruchów postawy (STOS, ATOS) i wywoływanie odruchów równoważnych i obronnych - przetrwałe odruchy postawy powinny zaniknąć w pierwszym półroczu życia a powinny pojawić się odruchy prostowania oraz równoważne. Odruchy przetrwałe i towarzyszące im nadmierne napięcie mięśni uniemożliwiają prawidłowy rozwój. Prawidłowo prowadzona rehabilitacja, a w tym także hipoterapia ma za zadanie wyhamować nieprawidłowe wzorce.

.  zapobieganie przykurczom, usprawnianie;

.  poprawa równowagi, orientacji w przestrzeni, orientacji w schemacie ciała, koordynacji wzrokowo-ruchowej;

.  stymulowanie zmysłów, zwłaszcza czucia głębokiego;

.   rozwijanie umiejętności poznawczych: praca nad koncentracją uwagi, uczenie nowych pojęć i umiejętności;

.  poprawa samooceny i kondycji psychicznej uczniów;

.  umożliwienie kontaktu z naturą nie tylko poprzez kontakt z żywym zwierzęciem, ale poprzez zwiększenie możliwości lokomocyjnych;

.   aktywizowanie całego organizmu (poprawa pracy narządów wewnętrzych, dotlenienie organizmu, praca różnych grup mięśni).

Cele i środki działania dobiera się indywidualnie dla danego wychowanka.

Zależnie od potrzeb można korzystać z różnych form hipoterapii,należy jednak pamiętać,

że podział ten nie jest sztywny i poszczególne formy terapii mogą się łączyć i wzajęmnie uzupełniać.